01.2003

RINGMERKINGARFRÁBOÐANIR

við Jens-Kjeld Jensen, fuglaútstappara, Nólsoy.

Gomul likka merkt 10.4.2000 nær við Hempsted, Cloucester, England. Funnin deyð í Vági í Suðuroy 3.7.02.

Ternupisa merkt 25.6.1993 í Wether Holm, Hetland. Fráboðað úr einum aliringi í Lopra 22.6.02.

Gamalt tjaldur merkt 14.10.2000 Wig, Bangor, Gwynedd, Wales. Funnið deytt á Nesi, Eysturoy 14.4.02.

Gamalt tjaldur merkt 7.8.1983 í Ogwen Reservoir, Gwynedd, Wales. Yvirkoyrt í Trongisvági 18.4.01.

Likkuskuri merktur 24.7.1996 í Nólsoy. Fráboðaður úr Porkeri 24.8.02.

Drunnhvíti merktur 19.8.1990 Norðuri á Boða í Nólsoy. Fangaður aftur og fráboðaður úr Suðuri í Dølum, Nólsoy 15.7.02 .

Gamal lundi merktur 26.6.2001 á Sule Skerry, Orkney. Fleygaður á Innara Nesi, Mykines 7.8.02.

Gamalt tjaldur merkt 2.11.1997 í Whiteford Point, Glamorgan, Wales. Funnið deytt í Norðskála 15.7.02 .

Gamalt tjaldur merkt 2.3.1980 í Wig, Gwynedd, Wales. Funnið deytt í Søltuvík, Sandoy 1.9.02.

Skúgvapisa merkt 22.7.1989 í Hermaness, Unst, Shetland. Skotin í Nólsoy 2.9.02.

Mynd av Kakapo.

Mikudagin 3. juni í 1998 kundu vit lesa í Dimmalætting um tyngsta pappageykin í heiminum, kakapo, sum hoyrir heima í New Zealandi og er teirra tjóðfuglur. Hesin pappageykurin kann ikki flúgva, og var tí nærum útdeyður.

Síðan 1998 hava teir ”villu” kakapoirnir verið undir fulkomnum eftirliti av lívfrøðingum. Teir hava fingið rætta fóðrið, og hava higartil fingið 33 ungar, so í 2002 taldi stovnurin tilsamans 87 kakapoar.

Men ofta hendir okkurt, mann ikki hevði roknað við, tá mann blandar seg í, hvat ið hendir í náttúruni. Viðvíkjandi kakapoinum er gongdin nú tann, at flestu ungarnir, ið verða vorpnir, eru steggjar! Alt bendir á, at tá bøgan fær nóg mikið at eta, áðrenn hon verpur – og í hesum førinum er tað frukt av ”rimu” trænum, so virkar tað soleiðis á ”hormonsystemið” hjá bøguna, at hon heldur tað verða best at fáa ein steggja, tí teir gerast jú nógv størri enn bøgurnar, og krevja tískil meira at eta! So nú er trupulleikin tann, at stovnurin stendur í stað, tí hann kann ikki vaksa, um bert steggjar eru til…Hin vegin – fær bøgan í minna lagið at eta, so verpur hon slett ikki!

Nú royna lívfrøðingarnir at leggja høvdini í blot til tess at rokna út, hvat, og hvussu mikið bøgan skal hava at eta, so javnvág verður í verpingini av steggjum og bøgum. Tá hon so hevur vorpið, er ætlanin at geva henni nógv meira av føði, so nóg mikið er til ungarnar eisini.